Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scrupulum, inquam, abeunti; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed ego in hoc resisto; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Bork: Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Pollicetur certe.: Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.
Bork: Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Bork: Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Optime, inquam.: Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Inde igitur, inquit, ordiendum est.
An nisi populari fama?

Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Non igitur bene.

Quoniamque non dubium est quin in iis, quae media dicimus,
sit aliud sumendum, aliud reiciendum, quicquid ita fit aut
dicitur, omne officio continetur.

Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum
quodam modo et consequens putandum est, quod illi
§pigennhmatikÒn appellant;

Duo Reges: constructio interrete. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Laboro autem non sine causa; Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? An tu me de L. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Nam qui valitudinem aestimatione aliqua dignam iudicamus neque eam tamen in bonis ponimus, idem censemus nullam esse tantam aestimationem, ut ea virtuti anteponatur.