Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Duo Reges: constructio interrete. Ita prorsus, inquam; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Aliter autem vobis placet. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Verum hoc idem saepe faciamus. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

• Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
• Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
• Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
• Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
• Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
• Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Restatis igitur vos;

Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.

Avaritiamne minuis?

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Sullae consulatum?

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Bork

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Sed nimis multa.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum,
quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba
rapiunt;

1. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
2. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
3. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
4. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
5. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
6. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.