Sed nimis multa.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? At certe gravius. Duo Reges: constructio interrete. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Bork: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Praeclare hoc quidem.: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Bork: Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Quid vero?: Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
Reguli reiciendam;: Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas
orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito
consectari.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Minime vero istorum quidem, inquit. Hoc non est positum in nostra actione. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quo modo? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?